ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ....ΒΟΤΟΧ . 
Η βουτουλινική τοξίνη τύπου Α, ευρέως γνωστή ως με το εμπορικό όνομα BOTOX/ Dysport , έχει αντικαταθλιπτική δράση όταν ενίεται για αισθητικούς λόγους στην περιοχή του μεσοφρύου, όπως υποστηρίζεται σε πρόσφατη μελέτη (American Academy of Dermatology (AAD) 72nd Annual Meeting. Presented March 22, 2014)

Η αντικαταθλiπτική δράση έχει διάρκεια και παραμένει ακόμη και μετά την επανεμφάνιση των ρυτίδων της περιοχής, γεγονός που αποδεικνύει ότι η ψυχολογική ανάταση και η θετική διάθεση δε σχετίζονται με την ικανοποίηση που προκύπτει από το αισθητικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, σύμφωνα με την ερευνήτρια Michelle Magid, καθηγήτρια του πανεπιστημίου Texas Southwestern του Austin που διεξήγε την έρευνα, το θετικό αποτέλεσμα είναι απρόσμενο και βαθύ.

Η τυχαιοποημένη διπλή τυφλή πιλοτική έρευνα που διήρκησε 24 εβδομάδες,έδειξε ότι η έγχυση βουτυλινικής τοξίνης βελτίωσε τα συμπτώματα κατάθλιψης σε 9 από τα 10 συμμετέχοντα άτομα (Dermatol Surg.2006;32:645-649). Οι άνδρες ασθενείς έλαβαν 39 μονάδες τοξίνης, ενώ οι γυναίκες 29 μονάδες της δραστικής ουσίας. Όλοι επανεκτιμήθηκαν σε 3,6,12,15,18 και 24 εβδομάδες μετά την αρχική έγχυση. Η βελτίωση υπήρξε σημαντική σε όλους τους ασθενείς με ελάττωση τουλάχιστον 50% στην ειδική 21 βαθμη κλίμακα κατάθλιψης (Hamilton Depression Rating Scale). Μείωση της τάξης του 25-40% ορίστηκε ως μερική ανταπόκριση –αντικαταθληπτική δράση. Δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις για τη βελτίωση των καταθληπτικών συμπτωμάτων: η παράλυση των μυών του μεσοφρύου και η μειωμένη δραστηριότητα της αμυγδαλής.  Τα άτομα δεν μπορούν να συνοφρυωθούν. Συνεπώς αν γελούν περισσότερο και συνοφρυώνονται λιγότερο είναι πιθανό να έχουν καλύτερες κοινωνικές εμπειρίες και επαφές με τελικό αποτέλεμα τη βελτίωση της διάθεσής τους.  Επιπλέον, σε αδυναμία θυμού και συνοφρύωσης, εξαιτίας της παράλυσης των μυώ του μεσοφρύου, παρατηρείται μειωμένη δραστηριότητα της αμυγδαλής. Αυτή η δράση μπορεί να μεσολαβείται από το τρίδυμο νεύρο που συνδέει το μεσόφρυο με το εγκεφαλικό στέλεχος και την αμυγδαλικού πυρήνα, που είναι το κέντρο ελέγχου της ανησυχίας, του τραυματος και του φόβου.

Η μελέτη είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Δε θα αλλάξει την κλινική πρακτική, τουλάχιστον όχι ακόμα, αλλά σίγουρα αξίζει περαιτέρω έρευνα ενδεχομένως και σε άλλες διαταραχές της διάθεσης.